kelebek misali, bir günlük ömüre neler sığar ki... kanadını da kırdılar üstelik, uçacak takat bırakmadılar ki... çok uzun bir gün dedim, sana çok bile dediler. ne zaman biter bu amansız savaşlar bilmiyorum...
Dedim ki;
...uyanmak zordur. herkes başaramaz rahatça uyanmayı... her sabah uyanınca canına can gelmeli insanın, canına can veren bir şeyi olmalı... bi kedisi mesela.. bir kedisi bile olmayana uyanmak zordur...
Dedi ki;
ucunda ışık görünmeyen bir tüneldeyim... mumla yolumu aydınlatmaya çalışıyorum, oda bitti bitecek... yakışmıyor bu umutsuzluk bana bilirim, güçlü olmak ne kadar da zor imiş meğer! anlatamamak ne elem bir şeymiş... volkan misali yakıp kavurur da, tek kelam edecek takat yok işte...
Dedim ki;
görmesinler... bilmesinler... varsın hissetmesinler... kendi başına, kendi yalnızlıgına doya doya sarılıp ağlamakta güzel! Ama olsaydı bir el, silseydi gözyaşını.....
Dedi ki;
aklım dağınık, yazamıyorum tek kelam güzelliğine, benzetmeler aciz kalıyor gönlüne. sen sus ve dinle... en güzelini bakışların anlatır ey güzel... dipsiz bir kuyudayım sanki. suyu çekilmiş taşlar-çakıllar ayaklarıma batıyor, sesimi kimse duymuyor, ağladığımı görmüyor kimse.. el uzatıp kurtarmak isteyenim yok. çaresizlik nedir bilirmisin?
Dedim ki;
şimdilerde dumanında boğuluyorum kimsesizliğimin... çaresizlikten gülerken ağlıyorum... ömrümden ömür eskitiyorum, kapıdan pencereden geçen kuşlar dönüp bakıyor ömrüme... ömrüm!!! sen beni bilir misin????
Dedi ki;
Bir nefes aldım, veremeden bittin dediler... ne çabuk geçti, ne çabuk bitti dedim dinlemediler... beyaz kefene sardılar, gelin ettiler... dualar, gözyaşları ayrılıktan mıdır, bu feryat bu figan nedendir... ---
Dedim ki; yare açık yare, yare dökmeye ne hacet? nefesi kesilmiş yorgunluğuma acıdan başka ne hacet? gönül feryad etse de, duymaz yüreği olmayan, yürek figan eylese de, almaz ders almayacak olan... alıpta götür desem beni, seni yar eder misin bana? gel götüreyim desem gelir misin ki....
Dedi ki;
gelirim en beklemediğin anda, gölgem duruverir yanında bir anda... suskun kalalım bir süre... yürüyelim çınar gölgelerinde... soluklanmadan yaşayalım...
Dedim ki;
söz söyleme... sustuguma kulak asma... ömür dedim, bitti dedin... gönül dedim, yorgun dedin... gel dedim, gelirim dedin... şimdi desem ki sana ey can, küçük, küçücük bir papatyam var, daha büyümedi... gel, yanıma otur sayalım...bir hasret diyelim, bir vuslat diyelim, mutlulukta bitsin... gel çiçekleri yerinde sevelim, gel derdimin güzeli, beraber yaşayıp, beraber ölelim...
kelebek misali, bir günlük ömüre neler sığar ki... kanadını da kırdılar üstelik, uçacak takat bırakmadılar ki... çok uzun bir gün dedim, sana çok bile dediler. ne zaman biter bu amansız savaşlar bilmiyorum...
Dedim ki;
...uyanmak zordur. herkes başaramaz rahatça uyanmayı... her sabah uyanınca canına can gelmeli insanın, canına can veren bir şeyi olmalı... bi kedisi mesela.. bir kedisi bile olmayana uyanmak zordur...
Dedi ki;
ucunda ışık görünmeyen bir tüneldeyim... mumla yolumu aydınlatmaya çalışıyorum, oda bitti bitecek... yakışmıyor bu umutsuzluk bana bilirim, güçlü olmak ne kadar da zor imiş meğer! anlatamamak ne elem bir şeymiş... volkan misali yakıp kavurur da, tek kelam edecek takat yok işte...
Dedim ki;
görmesinler... bilmesinler... varsın hissetmesinler... kendi başına, kendi yalnızlıgına doya doya sarılıp ağlamakta güzel! Ama olsaydı bir el, silseydi gözyaşını.....
Dedi ki;
aklım dağınık, yazamıyorum tek kelam güzelliğine, benzetmeler aciz kalıyor gönlüne. sen sus ve dinle... en güzelini bakışların anlatır ey güzel... dipsiz bir kuyudayım sanki. suyu çekilmiş taşlar-çakıllar ayaklarıma batıyor, sesimi kimse duymuyor, ağladığımı görmüyor kimse.. el uzatıp kurtarmak isteyenim yok. çaresizlik nedir bilirmisin?
Dedim ki;
şimdilerde dumanında boğuluyorum kimsesizliğimin... çaresizlikten gülerken ağlıyorum... ömrümden ömür eskitiyorum, kapıdan pencereden geçen kuşlar dönüp bakıyor ömrüme... ömrüm!!! sen beni bilir misin????
Dedi ki;
Bir nefes aldım, veremeden bittin dediler... ne çabuk geçti, ne çabuk bitti dedim dinlemediler... beyaz kefene sardılar, gelin ettiler... dualar, gözyaşları ayrılıktan mıdır, bu feryat bu figan nedendir... ---
Dedim ki; yare açık yare, yare dökmeye ne hacet? nefesi kesilmiş yorgunluğuma acıdan başka ne hacet? gönül feryad etse de, duymaz yüreği olmayan, yürek figan eylese de, almaz ders almayacak olan... alıpta götür desem beni, seni yar eder misin bana? gel götüreyim desem gelir misin ki....
Dedi ki;
gelirim en beklemediğin anda, gölgem duruverir yanında bir anda... suskun kalalım bir süre... yürüyelim çınar gölgelerinde... soluklanmadan yaşayalım...
Dedim ki;
söz söyleme... sustuguma kulak asma... ömür dedim, bitti dedin... gönül dedim, yorgun dedin... gel dedim, gelirim dedin... şimdi desem ki sana ey can, küçük, küçücük bir papatyam var, daha büyümedi... gel, yanıma otur sayalım...bir hasret diyelim, bir vuslat diyelim, mutlulukta bitsin... gel çiçekleri yerinde sevelim, gel derdimin güzeli, beraber yaşayıp, beraber ölelim...
Konu: Dediki ; Dedim ki 
2008-06-14, 11:43 am
