Hayata gözlerini yummadan önce son bi kez baktiginda ne göreceksin. içine kapanip yasadigin bu hayatin sana bi anlam ifade etmesi bence çok saçma. Sen hiç korkudan tir tir titrerken öldün mü? Yada bi yolun ortasinda sizarken istedigin sadece sicak bi omuz muydu? Hayatin seni nereye götürdügüne baktin mi hic? Bir karincayi öldürürken çikan sesleri duydugunu da sanmiyorum. Gecenin karanlinda kan kokan bi yolda ilerlerken gözüne çarpan o kör dilenciye selam da mi vermedin yoksa? Paketindeki son sigarani isteyen tinercinin de bogazini kesip kaçmadin tabiki. Evdeki bütün ici dolu bira siselerini kirip üstüne yattigini ögrendim. Ama ben senden duymak isterdim. Neden bana hiçbisey anlatmadin? Sebebi sadece seni ziyarete geldigimde annenin kafasini kesip getirmemem mi? Yok bu olamaz. Ama gittigimiz o bijuteride begendigin küpeyi çalmadigim için bana kizgin oldugunu biliyorum. Hatirladin mi hiç bi önemi olmayan siradan bi günde sana aldigim sevimli ayicigin karnini açip neden kanimdan bi kaç damla koymadigim için ne kadar çok sinirlenmistin. Beraber yaptigimiz bilinçalti yolculuklarinda sandaldan düserken elini tutmadigim için bile o kadar sinirlenmemistin sen. Evimin bi kösesinde duran resmini daha güzel gözüksün diye küp seklinde parçalara ayirmistim ya bi gün o zaman bana ?bitanesin? demistin. ilk ve son kez. Hala aklimda o an. Hala tekrar yasiyorum bazen. Farkinda misin bilmiyorum ama ben hala yasiyorum. Pek sanmiyorum desem yalan sayilmaz ama. Hatirlamazsin ki. Sen neyi hatirladin ki bunu hatirlayacaksin. Sen korkuyordun ya bazen. Hani beyninin en uç noktasindaki girdaplara yalniz basina daldiginda. Beni bile istemezken yaninda. Sonra birden kendine gelip ?Neden benimle gelmedin?? diye bagiriyordun bana. Ben aslinda seninle geliyordum ki. Sadece varligim seninle degildi. Ama sen bilmiyordun. Sen neyi bildin ki. Ama seni suçlamiyorum sadece. Aslinda suçlu benim galiba. simdi tekrar burada olmani ve beni suçlamani çok isterdim. Ama gittin. Bebegim sen gittin. Bensiz gittin. Hani her seyi beraber yapacagimiza söz vermistik. Ben sana yine de kizmiyorum. Dün seni son gördügüm yere gittim. Yani evindeki banyoya. Bir kenarinda kirmizi bi leke olan o güzel metal parçasi hala orda yerde duruyordu. Ve biraktigin son kelimeler: ?Üzgünüm, sözümü tutamadim ama sen benim bu halime inat yasamak zorundasin. Seni her zaman bekleyecegim.? Ve suan elimde simsiki kavradigim senin sonun olan metal parçasi benimde sonumu getirecek. Korkuyorum biraz. Ama sonunda senin oldugunu bildigim için de mutluyum. Birazdan seni alan melekler benim için gelecekler. Kizginim onlara. Ama yapabilecegim de baska bisey yok. Aklim durdu artik. Sira bileklerimde. Kanimin o muhtesem kokusunu duymaya basladim. Ve ellerim artik yazamayacak duruma geldi sanirim. Artik gelmek üzereyim bebeim
Hayata gözlerini yummadan önce son bi kez baktiginda ne göreceksin. içine kapanip yasadigin bu hayatin sana bi anlam ifade etmesi bence çok saçma. Sen hiç korkudan tir tir titrerken öldün mü? Yada bi yolun ortasinda sizarken istedigin sadece sicak bi omuz muydu? Hayatin seni nereye götürdügüne baktin mi hic? Bir karincayi öldürürken çikan sesleri duydugunu da sanmiyorum. Gecenin karanlinda kan kokan bi yolda ilerlerken gözüne çarpan o kör dilenciye selam da mi vermedin yoksa? Paketindeki son sigarani isteyen tinercinin de bogazini kesip kaçmadin tabiki. Evdeki bütün ici dolu bira siselerini kirip üstüne yattigini ögrendim. Ama ben senden duymak isterdim. Neden bana hiçbisey anlatmadin? Sebebi sadece seni ziyarete geldigimde annenin kafasini kesip getirmemem mi? Yok bu olamaz. Ama gittigimiz o bijuteride begendigin küpeyi çalmadigim için bana kizgin oldugunu biliyorum. Hatirladin mi hiç bi önemi olmayan siradan bi günde sana aldigim sevimli ayicigin karnini açip neden kanimdan bi kaç damla koymadigim için ne kadar çok sinirlenmistin. Beraber yaptigimiz bilinçalti yolculuklarinda sandaldan düserken elini tutmadigim için bile o kadar sinirlenmemistin sen. Evimin bi kösesinde duran resmini daha güzel gözüksün diye küp seklinde parçalara ayirmistim ya bi gün o zaman bana ?bitanesin? demistin. ilk ve son kez. Hala aklimda o an. Hala tekrar yasiyorum bazen. Farkinda misin bilmiyorum ama ben hala yasiyorum. Pek sanmiyorum desem yalan sayilmaz ama. Hatirlamazsin ki. Sen neyi hatirladin ki bunu hatirlayacaksin. Sen korkuyordun ya bazen. Hani beyninin en uç noktasindaki girdaplara yalniz basina daldiginda. Beni bile istemezken yaninda. Sonra birden kendine gelip ?Neden benimle gelmedin?? diye bagiriyordun bana. Ben aslinda seninle geliyordum ki. Sadece varligim seninle degildi. Ama sen bilmiyordun. Sen neyi bildin ki. Ama seni suçlamiyorum sadece. Aslinda suçlu benim galiba. simdi tekrar burada olmani ve beni suçlamani çok isterdim. Ama gittin. Bebegim sen gittin. Bensiz gittin. Hani her seyi beraber yapacagimiza söz vermistik. Ben sana yine de kizmiyorum. Dün seni son gördügüm yere gittim. Yani evindeki banyoya. Bir kenarinda kirmizi bi leke olan o güzel metal parçasi hala orda yerde duruyordu. Ve biraktigin son kelimeler: ?Üzgünüm, sözümü tutamadim ama sen benim bu halime inat yasamak zorundasin. Seni her zaman bekleyecegim.? Ve suan elimde simsiki kavradigim senin sonun olan metal parçasi benimde sonumu getirecek. Korkuyorum biraz. Ama sonunda senin oldugunu bildigim için de mutluyum. Birazdan seni alan melekler benim için gelecekler. Kizginim onlara. Ama yapabilecegim de baska bisey yok. Aklim durdu artik. Sira bileklerimde. Kanimin o muhtesem kokusunu duymaya basladim. Ve ellerim artik yazamayacak duruma geldi sanirim. Artik gelmek üzereyim bebeim
Konu: karanlık mektubum 
2008-06-18, 11:12 pm
